Անկեալ առաջի Քո, բարերար եւ բազումողո՛րմ Աստուած, աղաչեմք ամենայն սրտիւք մերովք եւ խնդրեմք զգթութիւն ի Քէն, որպէս խոստացար ծառայից Քոց եւ ասացեր. «Զամենայն, զոր ինչ խնդրիցէք հաւատով յանուն Որդւոյ ի Հօրէ, տացի ձեզ»:

Խոսքից գոյացած վերքը թրի վերքից խորն է լինում, հայե'ր։ Դուք հասկանու՞մ եք ինչ եք անում։Եթե չեք հասկանում, ասեմ` թուրք եք ուրախացնում։Այս ինչ լուտանքներ եք թափում արցախցիների գլխին։Այս ինչ անեծքներ եք հնչեցնում մեր հասցեին։Այսօրվա մեր վիճակից ծանր անեծք կա՞։ Կա, միայն մահն է, որը մեր փրկությունն է։Էլ այսպես ապրել չի լինի։Սթափվե'ք։Արցախցիներին մի ստիպեք կռո արցախցի դառնան։Դրանից ձեզ հաստատ օգուտ չի լինի։

7 տարի առաջ երկիրն ուներ Արցախ, հաղթանակած էր, ուներ արժանապատվություն, երկրի հետ հաշվի էին նստում, տղերքը կային... Երկրիը 7 տարի նույն դասարանում չի մնացել, երանի չէ՞ր մնար...

Հա, Ադրբեջանը հասավ Վատիկան։ Միջազգային գիտաժողով է անում՝ տասնյակ երկրների ներկայացուցիչներով։ Անտեր մնացած մշակութային հազարամյա ժառանգությանը տիրություն է անում։ Եվ տիրություն է անում եվրոպական հանդերձով, հագուկապով։

«Եվ Մարիամն ասաց. «...այսուհետեւ բոլոր սերունդները ինձ երանի կտան...» (Ղուկաս, 1:46-4): Եվ եթե ոմանք սուտ հոգուց դրդված Մարիամին չեն օրհնում, ինչպես Եղիսաբեթը, ինչպես մենք՝ առաքելականներս, եւ երանի չեն տալիս, ինչպես բոլոր սերունդները, ինչպես մենք՝ առաքելականներս, ապա, երիցս անկարելի է, որ այդ վարմունքը լինի Սուրբ Հոգու առաջնորդությունից, քանի որ գրված է. «Սուրբ Հոգին Ինքն Իրեն երբեւէ հակառակ չի՛ լինում, Ինքն Իրեն հակառակ չի՛ վկայում»: Մինչդեռ Սուրբ Հոգին Եղիսաբեթի միջոցով Մարիամ Կույսի համար աղաղակեց. «Օրհնյա՜լ ես դու կանանց մեջ եւ օրհնյա՜լ է քո որովայնի պտուղը»:

Որ փոքր էի, մայրս ասում էր. «Տղա ջան, քուչեն չլիկ-դաստա խաղալու տեղը դաս սովորի, մի գիրք կամ մի էջ դասից ավելին կարդա, որ վաղը-մյուս օրը մարդ դառնաս»: Մի քիչ որ մեծացա. հայրս ասում էր. «Տղա ջան, մի արհեստ սովորի, որ վաղը քո տան շտեպցելը փոխելուն փող չտաս»...

Քանի որ ինֆորմացիոն հասարակությունը հիմա մեծ ծավալով քննարկման առարկա է դարձնելու այն հանգամանքը, որ Փաշինյանը ընդունեց, որ տգետ է, շտապեմ մեկ հանգամանք պարզաբանել...

Գիտե՞ք՝ ով է այս մարդը․․․ Միգուցե շատերդ չճանաչեք, քանի որ զբաղված եք քաղաքականությամբ՝ Դոգին եք լսում կամ լոք-դաուն եք եղել՝ ջոնի-բռջոնի եք լսում․․․...

Ես չեմ անցել Հակարիի կամրջով։ Իմ մանկությունը, պատանեկությունը, իմ ամբողջ կյանքը չի մնացել կամրջի այն կողմում։ Ես չեմ փորել-հանել թանկ մարմինները քաղաքի կամ գյուղի գերեզմանոցից, որպեսզի հետո գոնե Հայաստանում կարողանամ այցելել նրանց։ Իմ տղան, իմ եղբայրը, իմ հայրը, իմ սիրելին ամբողջ կյանքում դիրքապահ չեն եղել` պաշտպանելով իմ գյուղի ու քաղաքի բարձունքը, ու չեն զոհվել այնտեղ ո'չ 2020-ի սեպտեմբերին, ո'չ էլ 2023-ի սեպտեմբերի երկօրյա կռվի ընթացքում։

Թեև վերջին շրջանում անհեռանկար եմ համարել այս իշխանության որևէ ներկայացուցչի հետ որևէ հարցի բովանդակային քննարկումը, այսօր, սակայն, ուզում եմ դիմել ուժային կառույցների կին ղեկավարներին՝ ՆԳՆ, Արդարադատության նախարարության և դատախազության։ Ձեր աչքի առաջ տեղի է ունենում անթույլատրելի, այլանդակ պրոցես, որին դուք պարզապես չեք կարող անտարբեր լինել։ Խոսքը Արցախի մեր հայրենակիցների հանդեպ կոկրետ տեղերից, կոնկրետ անձանց կողմից գեներացվող ատելության մասին է։ Սովորական ուղղորդված ֆաշիզմ։ Չի կարելի լռել, անտարբեր լինել, որովհետև դա կարող է բերել անկանխատեսելի հետևանքների։